Week 1; The suprising side of South Africa

Ondertussen begint het campus leven steeds meer te wennen. We hebben de andere internationals ontmoet en we zijn niet met een érg diverse groep, bestaande uit vijf Hollanders, acht Duitsers en een Oostenrijker. Oja, en een Fransman. Het is een leuke groep en we kunnen het al snel goed met elkaar vinden. Ik woon samen met een ander Nederlands meisje, Lindsey uit Groningen, in Harmony. Dit is een junior residence voor Zuid-Afrikaanse studenten, wat erg leuk is. Op deze manier kunnen we makkelijker contact zoeken met de locals. Naast de groep is de universiteit ook erg wennen. Er zijn een aantal dingen die meteen opvallen. Ik noem het lijstje: ‘The suprising side of South Africa’. Hier komt ie:

1. Het weer
Het weer is niet wat ik had verwacht. Het is hier winter, maar dat is natuurlijk te te vergelijken met Nederland. Overdag is het rond de 22 graden, helemaal prima dacht ik. Dat is voor ons lente! Nou bleek het toch niet helemaal waar te zijn. Overdag is het namelijk lekker, maar zodra het donker wordt daalt de temperatuur met een monstersnelheid naar de 0 graden en soms zelfs daaronder! En FYI, het wordt hier al donker om zes uur, binnen een half uur is het pikkedonker. Erg gek. Gelukkig gaan we richting de zomer dus wordt het binnenkort beter.

2. Het eten
Ik had dus al verwacht dat ik het hier moeilijk zou krijgen. Ik koos er namelijk wel voor om als vegetariër naar een vleesland te gaan. Maar ik had niet verwacht dat ik het als ‘iemand die van gezond eten houdt’ ook moeilijk zou krijgen. De gemiddelde maaltijd bestaat namelijk uit friet met kip of een burger. En dan maakt het niet uit of dit het ontbijt, lunch of avondeten is. We kijken echt onze ogen uit als we om tien uur ’s ochtends naar de les lopen en mensen zie smikkelen van een portie friet met kip.

3. Het haar
Erg gaaf, alle meiden hier hebben prachtige vlechten of dreads of andere kunstwerken op hun hoofd wat er bij mij echt nooit goed uit zou zien. Maar dat was niet hetgeen waar ik me over verbaasde. Het was meer het feit dat je deze vlechten zo af en toe ook ergens op straat tegenkomt. De eerste keer schrokken Linds en ik ons dood, we dachten dat er een slang lag (je weet het maar nooit). Zo is het spelletje ‘Snake or braid?’ geboren. Tot nu toe elke keer nog steeds ‘braid’ geweest.

4. Waar zijn de fietsen?
De campus van The University of the Free State is erg groot. Zeg maar met een doorsnede van 5 kilometer. Dat merkten we meteen toen we de eerste dag aankwamen en we geen idee hadden waar we in godsnaam waren en steeds maar nieuwe routes zagen. Volgens mij heb ik nu nog steeds niet de hele campus gezien. Het eerste wat de Hollanders natuurlijk meteen vroegen was: ‘Kunnen we hier ergens fietsen huren?’ We werden uitgelachen en er werd ons verteld dat we voortaan gewoon maar moeten lopen, want iedereen doet dat hier. Dit was in het begin erg vervelend, maar Lindsey heeft een lichte verslaving aan stappenteller (wat een functie is op Iphone) en het doel om dagelijks 10.000 stappen te behalen wordt hier zeker vrij makkelijk gemaakt. Het zien van fietsen is trouwens ook erg bijzonder, zo bijzonder dat we er (als echte toeristen) schaamteloos mee op de foto gaan!

5. Inefficiënt is het motto
Het was toch wel echt even wennen. Sommige dingen worden zo ontzettend onhandig georganiseerd. Wij als Hollanders hebben altijd haast, maar dat woord kennen ze hier zeker niet. Voorbeeld nummer 1: om onze studiegidsen (waar alle informatie over je vak in staat) op te halen, stond er een rij van (en dit is geen grap) ik denk wel een uur of vier. Vier uur lang wachten op een studiegids, die achteraf ook gewoon online stond! Daarnaast loopt iedereen ook zo ontzettend langzaam. Een van de Internationals, Deniz, had zijn voet bezeerd. Zelfs hij liep nog sneller dan de gemiddelde Zuid-Afrikaan. Aan de andere kant heeft het ook zo zijn voordelen dat het allemaal zo rustig aangaat. Langzaam maar zeker raak je gewend aan het tempo en wordt het nieuwe motto ‘No stress and relax’.

6. Kindness
Iedereen is zo ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Als je vraagt waar een bepaald lokaal is lopen ze met je mee, in plaats van je weg te wuiven in ‘ongeveer de goede richting’. Ze staan ook altijd open voor gesprek, zeker wanneer je vertelt dat je een International bent. Ze zijn erg nieuwsgierig naar het leven in Nederland en ik op mijn beurt naar het leven in Zuid-Afrika, daar komen leuke gesprekken van. Toen ik een van mijn huisgenootjes vroeg waarom ze zo vriendelijk zijn vertelde ze me het meest logische antwoord. ‘Jij zou het toch ook fijn vinden als iemand jou helpt? Behandel iemand zoals jij zelf ook behandelt wilt worden.’ Daar kunnen wij nog wel wat van leren.