De heenreis, laat het avontuur beginnen!
Door: Dafne Swinkels
Blijf op de hoogte en volg Dafne
10 Juli 2019 | Duitsland, München
Een beetje aan de late kant, maar uitstellen ben ik ondertussen wel van mezelf gewend. We zitten nu in de auto op weg naar Port Elizabeth, maar daarover later meer. Laten we bij het begin beginnen.
10 juli 2019. Na maanden voorbereiding was het eindelijk zover. Samen met Bart en ons uitzwaai comité genoten we nog van een laatste kop koffie voordat we om 18.40h het vliegtuig in stapten. Eerst een vlucht naar München, en toen begon de onheil… Met een lichte vertraging landen we, waardoor we moesten rennen naar het volgende vliegtuig, die natuurlijk helemaal aan de andere kant van het vliegveld was. Ik zal heel eerlijk zijn, ik had al lang niks meer aan cardio gedaan en daar had ik op dat moment erg veel spijt van. Maar gelukkig wist ik het naar boven te halen en kwamen we PRECIES op tijd bij de gate aan. Wel een beetje jammer dat het daar helemaal uitgestorven was en het vliegtuig gezellig zonder ons was vertrokken. Daar stonden we dan.
Het was ondertussen ook al tien uur ’s avonds en alles was dicht. Ook de klantenservice van KLM deed er nogal lang over om te antwoorden en konden ons ook niet verder helpen op dat moment. Het eerstvolgende vliegtuig naar Johannesburg zou ook pas de volgende avond om dezelfde tijd vertrekken als degene die we zojuist gemist hadden. Dat werd een hotel boeken en de volgende dag maar opnieuw proberen.
Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Na van hotel nummer 8 te horen dat ze volledig volgeboekt zaten leek het er even op dat het een nachtje vliegveld werd. Het dieptepunt was toch wel toen we al bellend in de McDonalds zaten en ‘Africa’ van Shakira opkwam, erg pijnlijk. Gelukkig was daar hotel nummer 10, die hadden nog wel een kamer voor twee beschikbaar. Eenmaal in bed duurde het ook maar een minuut voordat we beide knock out waren.
De volgende dag begon weer met bellen, gelukkig werden we deze keer wel snel geholpen en ons vliegtuig vertrok diezelfde avond om 21.00h. De dag hebben we doorgebracht met bier (want ja, als je dan toch in Duitsland bent) en kaartspelletjes. We bedachten ons dat het misschien een goed idee was om onze koffers te zoeken, aangezien die het vliegtuig waarschijnlijk ook niet gehaald hadden. Die van Bart vonden we ergens op de grond bij de arrivals, maar mijne was spoorloos (natuurlijk ging dit ook niet in een keer goed). Na wéér met jan en alleman gebeld te hebben (en een kleine mental breakdown) bleek mijn koffer gewoon al in het vliegtuig te zitten. Mijne was namelijk wel goed doorgelabeld naar Johannesburg, maar die van Bart niet. Dus eigenlijk was de hele situatie andersom en als wij niet het vliegtuig hadden gemist, zou Bart zijn koffer nog in München liggen.
Enfin, mét koffer het vliegtuig in en gelukkig verliep de rest van de vlucht op rolletjes en kwamen we veilig en wel in Bloemfontein aan. Dat hadden we wel verdiend. A rusty start, maar nu kon ons avontuur dan ook eindelijk écht beginnen!
10 juli 2019. Na maanden voorbereiding was het eindelijk zover. Samen met Bart en ons uitzwaai comité genoten we nog van een laatste kop koffie voordat we om 18.40h het vliegtuig in stapten. Eerst een vlucht naar München, en toen begon de onheil… Met een lichte vertraging landen we, waardoor we moesten rennen naar het volgende vliegtuig, die natuurlijk helemaal aan de andere kant van het vliegveld was. Ik zal heel eerlijk zijn, ik had al lang niks meer aan cardio gedaan en daar had ik op dat moment erg veel spijt van. Maar gelukkig wist ik het naar boven te halen en kwamen we PRECIES op tijd bij de gate aan. Wel een beetje jammer dat het daar helemaal uitgestorven was en het vliegtuig gezellig zonder ons was vertrokken. Daar stonden we dan.
Het was ondertussen ook al tien uur ’s avonds en alles was dicht. Ook de klantenservice van KLM deed er nogal lang over om te antwoorden en konden ons ook niet verder helpen op dat moment. Het eerstvolgende vliegtuig naar Johannesburg zou ook pas de volgende avond om dezelfde tijd vertrekken als degene die we zojuist gemist hadden. Dat werd een hotel boeken en de volgende dag maar opnieuw proberen.
Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Na van hotel nummer 8 te horen dat ze volledig volgeboekt zaten leek het er even op dat het een nachtje vliegveld werd. Het dieptepunt was toch wel toen we al bellend in de McDonalds zaten en ‘Africa’ van Shakira opkwam, erg pijnlijk. Gelukkig was daar hotel nummer 10, die hadden nog wel een kamer voor twee beschikbaar. Eenmaal in bed duurde het ook maar een minuut voordat we beide knock out waren.
De volgende dag begon weer met bellen, gelukkig werden we deze keer wel snel geholpen en ons vliegtuig vertrok diezelfde avond om 21.00h. De dag hebben we doorgebracht met bier (want ja, als je dan toch in Duitsland bent) en kaartspelletjes. We bedachten ons dat het misschien een goed idee was om onze koffers te zoeken, aangezien die het vliegtuig waarschijnlijk ook niet gehaald hadden. Die van Bart vonden we ergens op de grond bij de arrivals, maar mijne was spoorloos (natuurlijk ging dit ook niet in een keer goed). Na wéér met jan en alleman gebeld te hebben (en een kleine mental breakdown) bleek mijn koffer gewoon al in het vliegtuig te zitten. Mijne was namelijk wel goed doorgelabeld naar Johannesburg, maar die van Bart niet. Dus eigenlijk was de hele situatie andersom en als wij niet het vliegtuig hadden gemist, zou Bart zijn koffer nog in München liggen.
Enfin, mét koffer het vliegtuig in en gelukkig verliep de rest van de vlucht op rolletjes en kwamen we veilig en wel in Bloemfontein aan. Dat hadden we wel verdiend. A rusty start, maar nu kon ons avontuur dan ook eindelijk écht beginnen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
